کنترل دیافراگم یکی از قدرتمندترین روش ها برای بهبود تصاویر است. این همچنین موضوعی است که همچنان دانشجویان عکاسی را در همه جا متحیر می کند. من ترجیح می دهم موضوع را پیچیده و غیر ضروری جلوه دهم. در این آموزش ، من نشان خواهم داد که چگونه می توان از دیافراگم وسیع و کوچک برای ایجاد نتایج سازگار و زیبا استفاده کرد.
پیشینه را در نظر بگیرید
کنترل دیافراگم
وقتی می خواهم عکس بگیرم ، اولین سوالی که از خودم می پرسم این است: “چه نوع زمینه ای بهترین خواهد بود؟” با حیات وحش ، ورزش ، پرتره و اشیا بی جان ، من اغلب می خواهم سوژه شارپ باشد و زمینه یک تاری تاریک باشد. همانطور که در مثال بالا مشاهده میکنید زمینه تار به بیننده اجازه می دهد تا روی جزئیات زیبای پروانه فوکوس کند ، نه روی برگهای پشت آن. برای انجام این کار ، دیافراگم گسترده ای را با تنظیم شماره f کوچکتر انتخاب کردم. در f / 5.6 دهانه لنز شما از نظر جسمی کاملاً باز است و چیزی را ایجاد می کند که به عنوان عمق میدان کم شناخته می شود.
نحوه کنترل دیافراگم
در مثال بالا ، من یک آتلانتیک را در f / 5.6 عکس گرفتم. پرنده شارپ است در حالی که شاخ و برگها در فاصله بسیار نرم است. موضوع عکس به وضوح در مورد منقار رنگارنگ آن است و چیز دیگری در عکس وجود ندارد که بتواند از آن کم کند. به همین دلیل ، عکاسان حیات وحش معمولاً از دیافراگم های وسیع برای بیشتر کارهایشان استفاده می کنند. برای تأکید بیشتر بر روی اثر ، موقعیت خود را امتحان کنید تا بین سوژه و زمینه فاصله باشد.
عمل فریز کردن
اگر صفحات Sports Illustrated را ورق بزنید ، متوجه می شوید که اکثر بازیکنان در حالی که فوکوس روی تماشاچیان نیست ، شارپ هستند. دیافراگم گسترده ای که عکاس انتخاب کرده است نه تنها آن عمق میدان کم را ایجاد می کند ، بلکه نور زیادی را به دوربین می دهد. به همین ترتیب ، می توانید از یک سرعت شاتر سریع برای فریز کردن عملکرد استفاده کنید. اگر در مورد عکاسی ورزشی جدی هستید ، لنزی که تمام راه را برای f / 2.8 باز کند ارزش سرمایه گذاری را دارد. حتی ممکن است بشنوید که مردم از آنها به عنوان “لنزهای سریع” یاد می کنند که سرعت ورود دیافراگم وسیع به داخل دوربین را توصیف می کند.
روی آنچه مهم است تمرکز کنید
قبل از ادامه ، به من اجازه دهید لحظه ای روی فوکوس بگذارم. هنگام استفاده از دیافراگم وسیع ، حتماً نقاط فوکوس فعال خود را بر روی سوژه مورد نظر با وضوح بیشتر قرار دهید. این دو عکس تاکستان با دیافراگم وسیع f / 1.8 گرفته شده اند ، اما به نظر می رسد بسیار متفاوت هستند. این به دلیل قرار گرفتن من در نقطه فوکوس است که در اینجا با فلش نشان داده شده است. برای تصویر بالا ، من روی انگورهای نزدیک به خودم فوکوس کردم. در نتیجه ، همه چیز پشت آن نرم است. برای تصویر پایین ، روی انگورهای دور فوکوس کردم. عمق میدان کم پس از آن کار می کند تا همه چیز را در مقابل نقطه فوکوس محو کند.
گوزن های بزرگ را در ماه اکتبر درست بعد از طلوع آفتاب دیدم. با وجود فوکوس فعال روی صورت او ، می دانستم که گوزن شارپ خواهد بود. دیافراگم وسیع f / 5.6 عمق میدان کم را ایجاد می کند. زمینه نه تنها متحرک شد ، بلکه نی های بلند در زمینه نیز شارپ شدند. این دیدگاه به نظر می رسد که انگار در حال جاسوسی از بین موجودات در علف های بلند هستیم.
همانطور که مشاهده می کنید ، دیافراگم گسترده می تواند به شما در ایجاد تصاویری کمک کند که از عکسهای فوری معمولی پیشی بگیرند. با این دانش جدید ، شروع به شناختن تکنیک هایی می کنید که عکاسان دیگر در عکس های خود استفاده کرده اند. با دیافراگم های گسترده تمرین کنید و به زودی مانند یک حرفه ای تنظیمات را تغییر می دهید. حال ، بیایید توجه خود را به دیافراگم های کوچک معطوف کنیم.
همچنین مطالعه کنید : نحوه استفاده از دیافراگم دوربین برای حداکثر تاثیر
دیافراگم های کوچک
کنترل دیافراگم کوچک
در بین دانشجویان عکاسی یک تصور غلط رایج وجود دارد که معتقدند عکس های شارپ تنها نتیجه سرعت شاتر سریع است. در حالی که این بخشی از معادله است ، یکی دیگر از موارد مهم به همان اندازه مهم دیافراگم است. با دستیابی به عمق میدان بیشتر ، می توان کل سوژه را در کانون توجه قرار داد. در این بخش دوم از آموزش دیافراگم ، من می خواهم F-Stop ها و تکنیک های استفاده شده برای ایجاد تصاویر واضح را به اشتراک بگذارم.
اجازه ندهید اصطلاحات شما را فریب دهد. اصطلاح “دیافراگم کوچک” به اندازه فیزیکی دهانه لنز اشاره دارد. از آنجا که عدد f واقعی بزرگتر است ، این ممکن است بد به نظر برسد. با این حال ، f / 22 دیافراگم کوچکتری نسبت به f / 16 است ، زیرا تیغه های دیافراگم داخل لنز به اندازه پهن باز نمی شوند. به مثال بالا مراجعه کنید.
نحوه کنترل دیافراگم
وقتی می شنوید که عکاسان می گویند “متوقف شوند” ، به این معنی است که آنها از یک دیافراگم باریک تر استفاده می کنند ، به عنوان مثال از f / 8 به f / 11 یا از f / 11 به f / 16 می روند. این امر همه چیز را از نزدیک به دور شارپ می کند ، از این رو عبارت “عمق زیاد میدان” را نشان می دهد. من عبارتی ایجاد کرده ام تا به شما کمک کند این را به خاطر بسپارید. “هرچه تعداد f-stop بیشتر باشد ، عمق میدان بیشتر خواهد بود.”
هنگام عکاسی از گلها یا اشیا close نمای نزدیک ، عمق زیاد میدان نیز مفید است. اگر دیافراگم مانند f / 2.8 خیلی گسترده باشد ، فقط تعداد انگشت شماری از گلبرگ ها شارپ خواهند شد. راه حل لزوماً نباید f / 22 باشد که برای منظره وسیع مناسب تر است. سازش بهتری f / 8 است که عمق میدان کافی را برای بیشتر فرصتهای کلان فراهم می کند. سپس ، با فوکوس ساده روی مرکز گل ، کل سوژه کاملاً واضح باقی می ماند.
در یک چشم انداز بزرگ ، تعیین مکان فوکوس می تواند مشکل باشد. برای من ، برنامه هایی که دقیقاً مکان فوکوس را محاسبه می کنند ، کاربردی (یا سرگرم کننده) نیستند. برای تأکید بیشتر بر تأثیر دیافراگم کوچک ، من یک راه حل ساده پیدا کرده ام که واقعاً مفید است. نقطه فوکوس خود را روی جسمی قرار دهید که از پایین قاب ۱/۳ فاصله دارد و از یک دیافراگم کوچک مانند f / 22 استفاده کنید. جسم در یک سوم پایانی نه تنها شارپ خواهد بود ، بلکه همه چیز در مقابل و پشت آن نیز شارپ خواهد بود. به عنوان نمونه ، من در این عکس از پارک ملی یوسمیت روی تخته سنگ بزرگ به سمت پایین قاب قرار گرفتم.
جایی که سه پایه وارد می شود
اگرچه f / 22 می تواند یک محیط ایده آل برای یک منظره باشد ، اما به خصوص در شرایط کم نور عکاسان را با چالش روبرو می کند. از آنجایی که یک دیافراگم کوچک نور زیادی را به دهانه باریک لنز وارد نمی کند ، سرعت شاتر کم و یا ISO بالاتر برای دستیابی به نوردهی مناسب ضروری است. این زمانهای بیشتر در معرض دید دلیل اصلی استفاده بیشتر عکاسان از منظره است.
نکته
اگر حمل سه پایه امکان پذیر نیست ، می توانید با قرار دادن دوربین روی قسمتی محکم ، دیواره ، حتی زمین ، یک پشتیبانی موقت دوربین ایجاد کنید. سپس ، برای جلوگیری از لرزاندن دوربین در هنگام نوردهی ، تایمر دو ثانیه را تنظیم کنید تا به طور خودکار شاتر را دور کند.
