راهنمای تنظیم نور در عکاسی پرتره برای عکاسان مبتدی

از “حالت پرتره” گرفته تا “اسلفی” (سلفی های حرکت آهسته)، پیشرفت های فناوری در چند سال گذشته به ما آموخته است که عکاسی پرتره برای همه مناسب است، خواه شما DSLR یا گوشی داشته باشید. در ادامه با ما همراه باشید با آموزش نورپردازی در عکاسی پرتره و معرفی انواع آن.

در شبکه های اجتماعی، یک پیمایش سریع از هشتگ های پرطرفدار مانند PostMorePortraits ،#Portrete_Cerfection# و GameofPortraits# تأیید می‌کند که هنر پرتره در عصر مدرن زنده و خوب است.

در حقیقت، بسیاری از عکاسان امروز برای الهام بخشیدن به کار خود به تاریخ روی آورده اند. در حالی که برخی نقاشان دوره رنسانس را با تأثیر چشمگیر كیاروسكورو هدایت می كنند، برخی دیگر با تبدیل پرتره های خود به سیاه و سفید با كنتراست بازی می كنند.

 

تنظیم نور در عکاسی پرتره

بیایید نگاهی به چند نمونه از رایج ترین الگوهای نور در عکاسی پرتره که سالها استفاده شده اند بیاندازیم، و نحوه تنظیم آنها صحبت کنیم. برای برخی از این موارد می توانید از نور پنجره استفاده کنید، یا می توانید از نور استودیو به انتخاب خود استفاده کنید.

انواع تنظیم نور در عکاسی پرتره

در حال حاضر، ما فقط به موقعیت نور و نحوه عملکرد آن در چهره نگاه خواهیم کرد و به تنظیماتی که می‌توانید فقط با یک منبع نور انجام دهید، توجه خواهیم کرد.

یادگیری این موارد با نورپردازی مداوم آسان تر است بنابراین می توانید الگوها را در زمان واقعی مشاهده کنید، اما در صورت تمایل می توانید از استروب‌ها نیز استفاده کنید.

 

تنطیم نور پروانه در پرتره

تنظیم نور پروانه نام خود را از شکل سایه کوچکی گرفته است که هنگام قرار دادن منبع نوری کمی بالاتر از دوربین و اشاره به صورت، در زیر بینی ظاهر می شود. همچنین به جای چپ و راست، مستقیماً در جلوی مدل قرار دارد.

هرچه نور را بالاتر قرار دهید سایه کمتر می شود. اگر آن را خیلی پایین قرار دهید، شما به آن شکل زیبایی از پروانه نخواهید رسید، اما آن را خیلی بلند حرکت دهید، و سایه به صورت و روی چانه کشیده می شود. زاویه حدود 25 تا 45 درجه بالاتر از صورت باید نقطه شروع خوبی باشد، اگرچه شما براساس شکل صورت تنظیم می‌کنید.

این نوع نور برای ایجاد سایه های زیر استخوان گونه مناسب است و به صاف شدن چهره کمک می کند. نکته ای که باید مراقب آن باشید سایه بارز روی چانه است، اما شما همیشه می توانید از سافت باکس و…  برای پر کردن آن، از زیر استفاده کنید.

اگر برای این منظور از نور پر استفاده می کنید، به آن روشنایی “clamshell” می گویند.

تنظیم نور پروانه را “تنظیم نور پارامونت” نیز می نامند زیرا در دوران طلایی هالیوود، بسیاری از ستاره های بزرگ اصرار داشتند که فقط با این الگو عکس بگیرند.

نورپردازی رامبراند در پرتره

این الگو که به نام نقاش هلندی نامگذاری شده است، هنگامی اتفاق می افتد که سایه ایجاد شده توسط بینی سوژه و سایه گونه مثلث برجسته ای را در سمت دور صورت تشکیل دهد.

برای به دست آوردن این شکل ، کافی است نور کلید خود را در زاویه 45 درجه از پهلو قرار دهید و به سوژه خود اشاره کنید.

اگر با روشنایی استودیویی کار می کنید ، نور خود را به سمت بالا یا پایین حرکت دهید تا این مثلث امضا در زیر چشم ظاهر شود ، یا کمی سر مدل خود را بچرخانید تا موقعیت درست شود.

هدف این است که مثلث تقریباً همان عرض چشم بالای آن باشد و دیگر جا نباید باشد. مثلث برجسته نیز باید قبل از عبور از بینی متوقف شود ، بنابراین ممکن است بر اساس صورت مدل، کمی ظرافت لازم باشد.

از استفاده از نور طبیعی پنجره نیز نترسید. فقط به یاد داشته باشید که اگر در سمت بلندتر باشد, بخشی از پنجره را مسدود کنید، زیرا همه نورها باید از بالای سوژه شما بیرون بیایند.

صرف نظر از منبع نور (طبیعی یا مصنوعی)، می توانید اطمینان حاصل کنید که به شدت پراکنده است ، مانند مورد نرم افزاری یا پرده های پنجره.

همانطور که از نام آن حدس زده اید، این نوع نورپردازی باعث ایجاد پرتره های چشمگیر و بدخلق می شود. اگر سایه های سمت دور صورت خیلی تاریک هستند، از یک پر کن برای صاف کردن آن استفاده کنید تا جایی که به دلخواه شما باشد.

نور حلقه ای در پرتره

این الگو همچنین زمانی رخ می دهد که سایه از بینی به سمت پایین پرتاب می شود، اما بر خلاف تنظیم نور رامبراند، هرگز این مثلث بسته نور را با نشستن با سایه روی گونه کامل نمی کند.

برای این مورد، شما می توانید، نور خود را جایی بین جایی که برای رامبراند داشتید (تقریبا 45 درجه از سوژه) و جایی که آن را برای پروانه خود داشتید (مستقیم در مقابل سوژه خود) قرار دهید.

حدود 30 تا 40 درجه در سمت راست یا چپ مدل شما دامنه شروع خوبی است ، اما به شکل صورت بستگی دارد.

آن را به اطراف حرکت دهید تا سایه ای به شکل حلقه در زیر و کنار بینی ظاهر شود.

می توانید نور خود را به سمت بالا یا پایین حرکت دهید تا شکل حلقه تغییر کند و با فاصله بین نور و سوژه خود بازی کنید تا ببینید چه چیزی کار می کند.

این الگو یک محیط کامل است و با بیشتر چهره ها کار خواهد کرد. به اندازه Rembrandt چشمگیر نیست، اما عمق را اضافه می کند و ویژگی ها را به راحتی جدا می کند.

تقسیم روشنایی

این الگو دقیقاً همان چیزی است که به نظر می رسد. این صورت را به دو قسمت تقسیم می کند، یکی روشن و دیگری سایه. برای داشتن نگاه ، نور کلید خود را در زاویه 90 درجه در سمت راست یا چپ صورت سوژه، در حدود سطح چشم قرار دهید.

در حالت ایده آل ، برای تنظیم نور تقسیم شده واقعی، شما می خواهید صورت را مستقیماً از وسط دو نیم کنید، بدون تغییر تدریجی از نور به تاریکی.

نیازی به گفتن نیست که این نگاه نمایشی است. با خیال راحت از پر کننده در سمت سایه استفاده کنید تا کنتراست را نرم کند.

چراغ های جلو

چراغ های نور زمانی ظاهر می شوند که چشم سوژه شما منبع نور شما را منعکس کند. اگر نور شما گرد باشد، نورافکن های شما گرد خواهند بود ، در حالی که چراغ های مربعی چراغ های جلو را مربعی تولید می کنند.

آنها از اهمیت زیادی برخوردارند زیرا آنها “درخشش” یا “جرقه” را در چشم مدل شما ایجاد می کنند  و باعث ایجاد احساس سرزندگی در کل تصویر می شوند.

صرف نظر از الگوی نوری که استفاده می کنید ، مراقب آن چراغ های جلو باشید. همیشه می توانید آنها را پس از پردازش اضافه کنید (یا حذف کنید)، اما بهتر است آنها را هنگام تنظیمات نیز به خاطر بسپارید. اگر در یافتن چراغهای جلوی خود مشکلی دارید ، همیشه می توانید برای بزرگتر کردن آنها یک بازتابنده بیاورید.

داشتن یک نورافکن گرد در هر چشم معمولاً طبیعی ترین پرتره را به وجود می آورد، زیرا این تقلیدی از ظاهری است که اگر فقط با خورشید عکس می گرفتید، نمایش میداد. اغلب، عکاسان پرتره آنها را در موقعیت “ساعت 10″ یا ” ساعت 2″ نسبت به چشم سوژه قرار می دهند، اگرچه بسته به روحیه مورد نظر می توانید آن را مخلوط کنید. اطمینان حاصل کنید که چشم ها برای تأثیر کامل تمرکز دارند.

عریض در مقابل نور کوتاه

در پرتره، “نورپردازی گسترده” به تنظیماتی اطلاق می شود که قسمت روشن صورت سوژه رو به دوربین باشد. “روشنایی کوتاه” برعکس عمل می کند.

به این معنی است که قسمت تاریک و سایه دار صورت نزدیک به دوربین است. نور عریض، نیازی به گفتن ندارد، صورت را گسترده تر می کند ، در حالی که نور کوتاه آن را مجسمه می کند و کنتراست بیشتری را برای یک فضای کم فشار بیشتر ایجاد می کند. با حرکت دادن مدل یا نور خود می توانید بین نور عریض و کوتاه حرکت کنید تا ببینید چه چیزی کار می کند.

صحبت پایانی: نورپردازی در عکاسی پرتره

اینها فقط برخی از تثبیت شده ترین الگوهای نورپردازی برای عکاسان پرتره هستند، بنابراین آنها را به عنوان یک نقطه عزیمت و نه مقصد نهایی تصور کنید.

انتخاب نور شما بر اساس فرم صورت افراد و ویژگی های آنها تغییر خواهد کرد، بنابراین آنچه برای یک شخص مفید است ممکن است برای شخص دیگر خوب نباشد.

بعلاوه، ما حتی تنظیمات روشنایی را با منابع اضافی که می توانند سوژه شما را از پس زمینه شما جدا کنند، لمس نکرده ایم (که گاهی اوقات “چراغ های روشن” نامیده می شود).

الگوی نور شما نه تنها بر اساس سوژه شما تغییر می کند بلکه براساس روحیه و قصد عکسبرداری نیز تغییر می کند.

اگر هدف شما انتقال احساس رازآلود باشد، نورپردازی با تقسیم ممکن است مفید باشد، در حالی که یک عکس جذاب می تواند برای نورپردازی پروانه مناسب باشد.

با مطالعه تصاویر مورد علاقه خود، از نقاشی در یک موزه گرفته تا پرتره در 500 پیکسل، چشم خود را آموزش دهید. بیاموزید که چگونه هنرمندان در گذشته از این الگوها به نفع خود استفاده می کردند  و آنها را با نیازهای خود سازگار می کردند.

در این مقاله به برسی تنظیم نور در عکاسی پرتره و صنعتی پرداختیم . برای مشاهده نمونه های بیشتر عکاسی صنعتی و پرتره از مجموعه مدرن طرح کلیک نمایید.