آیا دوربین DSLR برای مبتدیان مناسب است؟

DSLR چیست؟

دوربین ها در طیف گسترده ای از انواع مختلف با تنظیمات مختلف، از عکسبرداری مستقیم و عکس گرفته تا گزینه های دستی بیشتر ارائه می شوند. بهترین دوربین برای شما بستگی به نوع عکاسی دیجیتالی دارد که می خواهید انجام دهید. با این حال، یکی از رایج ترین ابزارهای مورد استفاده عکاسان امروزه DSLR است.

دوربین رفلکس تک لنز دیجیتال (DSLR یا دیجیتال SLR) نوعی از دوربین است که کیفیت تصویر بالایی را ارائه می دهد و به طور گسترده ای توسط آماتورها و متخصصان استفاده می شود. یک دوربین DSLR به شما امکان می دهد از طریق منظره یاب نوری (صفحه LCD) یک تصویر زنده از تصویری که می گیرید مشاهده کنید و به شما این امکان را می دهد تا صحنه های خود را بهتر تجسم کرده و ضبط کنید.

نحوه استفاده از DSLR

دوربین DSLR، راهنمای مبتدی در زیر وجود دارد که به شما کمک می کند تنظیمات دوربین خود را بیاموزید تا شما نیز بتوانید تصاویری با کیفیت بالا و حرفه ای ثبت کنید:

 

حالت خودکار

برای استفاده از DSLR، باید تصمیم بگیرید که کدام حالت عکاسی را می خواهید. بدنه دوربین دارای شماره گیری حالت کامل با چند تنظیمات مختلف است. حالت خودکار به این معنی است که دوربین همه تنظیمات شما را تعیین می کند ، مانند فوکوس و تراز سفیدی. این می تواند برای مبتدیان مفید باشد، اما هرچه بیشتر تجربه کنید، به احتمال زیاد می خواهید کنترل بیشتری روی دوربین خود داشته باشید تا عکس های خاصی را ثبت کند.
سیستم فوکوس خودکار این به دوربین DSLR اجازه می دهد تا نقطه فوکوس را انتخاب کند و از آن برای تنظیم سایر تنظیمات و افزایش تثبیت کننده تصویر استفاده کند. در جایی که حالت فوکوس دستی به این معنی است که عکاس وظیفه فوکوس (و تمرکز مجدد) بر موقعیت سوژه خود را دارد، حالت فوکوس خودکار می تواند این فرایند را ساده کند. تک فوکوس خودکار (AF-S) برای عکس های ثابت مانند منظره و ساختمان بهتر است. فوکوس خودکار پیوسته (AF-C) برای سوژه های متحرک بهتر است، زیرا به شما این امکان را می دهد که دکمه شاتر را با نگه داشتن آن تا نیمه و قفل کردن فوکوس، از قبل فوکوس کنید.

مطالب مرتبط: آموزش عکاسی با دوربین کانن

حالت اولویت دیافراگم

 

 

حالت اولویت دیافراگم (A یا Av) یک حالت عکاسی نیمه خودکار است، در حالی که دوربین سرعت شاتر را انتخاب می کند ، مقدار نور لنز را به عهده شما می گذارد. دیافراگم با f-stop اندازه گیری می شود که با کاهش اعداد f اندازه لنز را افزایش می دهد. به عنوان مثال ، دیافراگم f/4.0 یک لنز دیافراگم بزرگتر یا عریض تر در نظر گرفته می شود که منجر به عمق میدان کمتر می شود. دیافراگم f/4.0 دو برابر نور دیافراگم f/8.0 اجازه می دهد، که اندازه لنز کوچکتر است و نور کمتری را وارد می کند و در نتیجه عمق میدان عمیق تری ایجاد می شود.
حالت اولویت شاتر یکی دیگر از حالت های عکاسی نیمه خودکار ، این تنظیمات دوربین معمولاً به صورت Tv یا S در شماره گیری حالت شما ظاهر می شود. این کار بر خلاف اولویت دیافراگم عمل می کند ، جایی که دوربین دیافراگم را انتخاب می کند در حالی که شما تعیین می کنید که آیا سرعت شاتر کندتر یا سریعتر است. سرعت شاتر سریع برای عکاسی سریع از سوژه هایی مانند ورزش یا حیات وحش بهتر است ، در حالی که سرعت شاتر کندتر حرکت بیشتر و گاهی اشیا را کمی تار نشان می دهد (مخصوصاً اگر آنها سریع حرکت می کردند).

 

مطالب مرتبط : نکات عکاسی تبلیغاتی از محصول دیافراگم، ISO و سرعت شاتر

 

تنظیم ایزو

ISO حساسیت سنسور دوربین دیجیتال شما را نسبت به شرایط نوری کنترل می کند. اعداد ISO پایین تر ، مانند ISO 200 ، به این معنی است که حساسیت سنسور به نور کم است ، که برای عکاسی در محیط های آفتابی بهترین است. با نور زیاد ، سنسور دوربین شما نیازی به حساسیت زیاد ندارد ، زیرا به راحتی روشنایی موجود را دریافت می کند و بالعکس – یک عدد ISO بالا به این معنی است که سنسور به نور حساس تر است ، و این انتخاب بهتری برای شرایط کم نور و محیط هایی که در آن می خواهید سنسور شما نور بیشتری را دریافت کند. این تنظیمات به کاهش نویز کمک می کند ، زیرا حساسیت مناسب به نور میزان دانه در عکس های شما را به حداقل می رساند.

همچنین مطالعه کنید: زمان استفاده از ایزو بالا (+ نکاتی برای عکاسی با ISO بالا)

 

نوردهی

جبران نوردهی به شما امکان می دهد میزان تاریکی یا روشنایی ایجاد شده در تصاویر خود را کنترل کنید. حالت های خودکار گاهی اوقات می توانند منجر به جبران بیش از حد یا کم جبران نوردهی شوند (ممکن است این کار را با فوکوس نور با دوربین گوشی هوشمند خود تجربه کرده باشید). نوردهی نیز توسط مثلث نوردهی تعیین می شود ، که مرجعی از نحوه عملکرد ISO ، شاتر و تنظیم دیافراگم برای ایجاد یک نوردهی خاص است. تنظیم هر عنصر از این مثلث بر دو مورد دیگر تأثیر می گذارد ، بنابراین مهم است که بدانید همه این اجزا چگونه با هم کار می کنند تا عمق میدان و وضوح تصویر را کنترل کنند.

 

حالت برنامه

 

 

حالت برنامه (P) یک گام بیشتر به سمت حالت دستی کامل است در حالی که برخی تنظیمات نیمه خودکار را نیز حفظ می کند. حالت برنامه به شما امکان می دهد دیافراگم و شاتر را تنظیم کنید ، در حالی که دوربین به طور خودکار نوردهی را تنظیم می کند.
حالت دستی. حالت دستی (M) در دوربین DSLR تمام تنظیمات را به عهده شما می گذارد. شما سرعت شاتر ، تنظیم دیافراگم و نوردهی را انتخاب می کنید ، به این معنی که باید بدانید چگونه این عناصر را برای دستکاری دیجیتالی محیط خود ایجاد کرده و تصویری با نور خوب و ضبط شده ایجاد کنید.

تعادل رنگ سفید

تعادل رنگ سفید با تعیین درجه حرارت نور سفید به شما کمک می کند تا رنگ ها را به درستی روی دوربین فیلمبرداری خود نشان دهید. دمای نور می تواند بین منابع طبیعی و لامپ ها متفاوت باشد و رنگ های ناخواسته یا غیر طبیعی را در عکس های شما ایجاد می کند. با ویژگی تعادل رنگ سفید آشنا شوید تا پایه مناسبی برای بقیه رنگ های خود ایجاد کنید.

 

کلام آخر 

حال که این مطلب را به پایان رسانده اید، کمی با دوربین DSLR آشنا شده اید و برخی از مهم ترین کاربرد های آن را می شناسید، دیگر زمان تمرین و تقویت مهارت است، امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد.